વાર્તા : ઉપદેશ || કૂતરો || શિયાળ અને કાગડો

એક કાગડો હતો. બપોરના સમયે તે ભૂખ્યો થયો. ખોરાક શોધવા તે આમતેમ ઊડાઊડ કરતો હતો. એટલામાં તેનું ધ્યાન ઘેટાં બકરાં ચરાવતા એક ભરવાડ તરફ ગયું. ભરવાડ એક ઝાડ નીચે પોતાનું ભાથુ છોડી રોંઢો કરવા બેઠો હતો. કાગડો તેની પાસે જઈ કા કા કરવા લાગ્યો. ભરવાડને તેની દયા આવી અને રોટલાનો ટુકડો તેની તરફ ફેંકયો.

કાગડાએ રાજી થતા તે ઝડપી લીધો. દૂર દૂર જઈ એક ઝાડની ઊંચી ડાળે બેઠો ને રોટલો ખાવાની તૈયારી કરવા લાગ્યો.

એક લુચ્ચા શિયાળે કાગડાના મોંમાં રોટલો જોયો. તે ઝાડ નીચે દોડી આવ્યું. શિયાળે કાગડાને કહ્યું, ‘કાગડાભાઈ જરા સમજો તો ખરા. આ વેળા ગાવાની છે ખાવાની નહિ. વળી તમારો અવાજ પણ બહુ મધુરો છે!’

કાગડો તો લુચ્ચા શિયાળની વાત સાંભળી ફુલાઈ ગયો. શિયાળે કાગડાને વધુ ફુલાવતાં કહ્યું, ‘આજે તમારું મધુર ગાન સાંભળવાનું મને ખૂબ મન થયું છે. મારી આ ઈચ્છા તમે પૂરી કરો તેવી મારી વિનંતી છે !’

કાગડાભાઈ તો પોતાનાં વખાણ સાંભળી વધુ ફુલાયા. ખુશ થઈ તેણે ગાવા માટે મોં ખોલ્યું કે તરત જ તેના મોંમાંથી રોટલાનો ટુકડો નીચે પડી ગયો.

શિયાળ તો તૈયાર જ બેઠું હતું. તેણે રોટલાનો ટુકડાને નીચે પડતાંની સાથે જ પોતાના મોંમાં ઝીલી લીધો અને મોજથી રોટલો ચાવતાં ચાવતાં ભાગી ગયું. કાગડાભાઈનું મધુર ગાન સાંભળવા એ કંઈ ઊભું રહ્યું નહિ. કા કા કરતા કાગડાને પોતે છેતરાયો છે એવું છેક મોડે મોડે ભાન થયું. પણ રોટલો ગુમાવ્યા પછી પાછળથી પસ્તાવાનો શો અર્થ? મોઢામાં આવેલો રોટલો તો ચાલ્યો ગયો તે ચાલ્યો જ ગયો !

(બાળકો માટે ) join ધાર્મિક ગ્રુપ 

👉ઉપદેશ 2 

 हमेशा, हर बार, हर जगह प्रत्येक क्रिया को हमारी प्रतिक्रिया की आवश्यकता नहीं होती। कई बार उकसाए जाने पर त्वरित प्रतिक्रिया देकर जल्दबाजी में हम विपक्षी के बिछाए जाल में फँस जाते हैं और वह हमें अपने स्तर पर गिरता देखकर प्रसन्न होता रहता है। 

संलग्न चित्र में कौए द्वारा छेड़े जाने पर आक्रोशित कुत्ता पर्वत की ऊंची चोटी से छलांग लगाकर कौए को दबोच लेना चाहता है। पर परिणाम क्या होगा हम सब जानते हैं। कौआ तो चिढ़ाकर हँसता हुआ उड़ जाएगा पर कुत्ता उछलने के अगले ही पल स्वयं को बीच हवा में पाएगा और सैकड़ों फिट गहरी खाई में गिरकर मृत्यु को प्राप्त हो जाएगा। 

इसी प्रकार विरोधी विचारधारा के व्यक्तियों के उकसाने पर हमें धीरज खोए बगैर शांतिपूर्वक सोचना चाहिए कि क्या वास्तव में यह विषय मेरी प्रतिक्रिया के योग्य है?स्तरहीन व्यक्तियों से संवाद करने में हमारी ही प्रतिष्ठा एवं मानसिक शांति को हानि पहुंचती है,उनकी नहीं। हमें ध्यान रखना चाहिए कि विपक्षी के स्तर तक गिरकर हम वैचारिक,शाब्दिक पतन की खाई में ना गिर पड़ें। 

त्वरित प्रतिक्रिया,जब तक जीवन मृत्यु का प्रश्न ना हो, प्रयोग करने की आवश्यकता नहीं है।

(મોરી સાહેબ ના પેઝ પરથી )

God || ( ભગવાન છે પુરાવો )||

રાત્રી ના બે વાગ્યા હતા..એક શ્રીમંત માણસ ને નીંદર નહોતી આવતી..પડખા ફરી..ફરી ને થાક્યો..ચા પીધી સીગારેટ પીધી..

અગાશી મા ચક્કર મારી..પણ ક્યાંય ચેન ન પડે...આખરે થાકી ને એ માણસ નીચે આવ્યો,

પાર્કીંગ મા થી કાર બહાર કાઢી અને શહેર ની સડકો પર ફરવા નીકળી ગયો...ફરતા ફરતા એને એક મંદિર દેખાયું મનમા થયું ચાલ થોડી વાર આ મંદિર મા જાવ..ભગવાન પાસે બેસું..પ્રાર્થના કરુ...મને થોડી શાંતિ મળે..

એ માણસ મંદિર મા ગયો..જોયું તો ત્યાં એક બીજો માણસ ભગવાન ની મુર્તિ સામે બેઠો હતો,ઊદાસ ચહેરો... આંખો મા કરુણતા..એને જોઈ ને આ માણસ ને દયા આવી..પૂછ્યું"કેમ ભાઈ આટલી મોડી રાત્રે..?"

પેલા એ વાત કરી.."મારી પત્ની હોસ્પિટલ મા છે સવારે જો ઑપરેશન નહીં થાય તો એ મરી જશે...અને મારી પાસે ઓપરેશન ના પૈસા નથી"

આ શ્રીમંત માણસે ખીસ્સામા થી રુપીયા કાઢયા એ ગરીબ માણસ ને આપ્યા...અને પેલા ના ચહેરા પર ચમક આવી..

પછી આ શ્રીમંત માણસે એને પોતાનું કાર્ડ આપ્યું અને કહ્યું..."હજું પણ ગમે ત્યારે જરૂર હોય તો આમા મારો નંબર છે મને ફોન કરજો...એડ્રેસ પણ છે..રુબરુ આવી ને મળજો...સંકોચ ન રાખશો."

પેલા ગરીબ માણસે કાર્ડ પાછુ આપ્યું...અને કહ્યું "મારી પાસે એડ્રેસ છે...આ એડ્રેસ ની જરૂર નથી ભાઈ"

અચંબો પામી ને શ્રીમંત માણસે કહ્યું.."કોનું એડ્રેસ છે..?"

પેલો ગરીબ માણસ મરક મરક હસતા બોલ્યો...

"જેણે રાત ના સાડાત્રણે તમને અહીં મોકલ્યા એમનું"....